به نقل از «فارس»

ریاضت: شرع و اخلاق، اشاعه فحشاء را بزرگ‌تر از اصل آن می‌دانند

تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۴۳۶۴۸

حجت‌الاسلام محمود ریاضت استاد حوزه علمیه در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه قرآن و فعالیت‌های دینی خبرگزاری فارس با اشاره به این نکته که انسان ممکن‌الخطاست، اظهار داشت: غیر از ۱۴ معصوم همه انسان‌ها، ممکن‌الخطا هستند. قرار نیست کسی امام سیزدهم و یا معصوم پانزدهم باشد، بنابراین نباید اگر فردی با هر میزان دین‌داری یا جایگاه دچار خطا و لغزش شد، تعجب کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ذره‌بین روی اعمال خود بگیرید، نه دیگران

وی افزود: نکته دوم این است که انسان باید ذره‌بین را روی اعمال خودش بگیرد؛ یعنی ما مأمور به دیگرشناسی در موقع‌ انسان‌شناسی نیستیم، بلکه مأمور به خودشناسی هستیم، بنابراین بامعیار و سنجش دین باید خود را و نه دیگران را بسنجیم. باید بدانیم که قضاوت کارها با خداوند است و ما حق نداریم کسی را قضاوت کنیم.

ریاضت با اشاره به اینکه انسان ممکن‌الخطاست و باید با معیار و سنجه دین شناخته شود، گفت: این به معنای آن نیست که معیار و سنجش دین را روی اعمال دیگران تنظیم کنیم. این مبنایی ندارد. در آیه ۱۰۵ سوره مائده داریم: «عَلَیکُم أَنفُسَکُم؛ برشما باد به خودتان» همچنین در آیه ۶ سوره تحریم هم داریم: «قوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ ناراً وَقُودُهَا النّاسُ وَ الْحِجارَةُ؛ خود و خانواده‌ خویش را از آتشى‌که هیزم آن انسان‌ها و سنگ‌هاست، نگه‌ دارید»

به تعداد دین‌داران، دین داریم

این کارشناس دینی گفت: ان‌شاءالله خداوند به ما توفیق دهد که این را بفهیم و عمل کنیم؛ زیرا امروز در جامعه ما همه ذره‌بین‌ها را روی دیگران گذاشته‌اند و آنان را قضاوت می‌کنند. جالب است در این مواقع هم معیار و سنجش دینی است اما دینی که خودشان تعریف می‌کنند.

وی ادامه داد: ما امروز متاسفانه به تعداد دین‌داران دین داریم و تعاریفی از دین ارائه می‌شود که با تعریف اصلی صاحب آن زاویه بسیار دارد. حتی اگر تعریف ما همان تعریف اصیل دین باشد، فقط باید خود را سنجش کنیم و حق نداریم دیگران را ارزیابی کنید.

افشای فحشاء موجب گسترش آن می‌شود

ریاضت با اشاره به اینکه در شارع مقدس اشاعه فحشاء، بزرگ‌تر از اصل فحشاء است، گفت: این امر یک دلیل عقلی منطقی دارد. اعلام یک چیز و اتفاق متعفن، موجب گسترش آن می‌شود. بنای شارع مقدس این است که اگر چیز متعفن، نامطبوع و ناراحت‌کننده‌ای در جایی افتاده بود، باید در آن را گذاشت و اگر هم خورده شود، فضای بیش‌تری را درگیر و آلوده می‌کند.

این کارشناس دینی گفت: تصور کنید فردی فحشاء و منکری را انجام داده است. به قول علمای اخلاق، هر کثافت و منکری، نجاست است و بوی متعفن و بدی دارد. بنای اسلام و شارع مقدس این است که اگر چیز نجسی، جایی افتاده بود، باید آن را برداشت و دور انداخت یعنی از آن فضا دور کرد. اگر این کار برای ما مقدور نیست، باید در آن را گذاشت و نباید آن را هم زد زیرا فضای بیش‌تری را آلوده می‌کند.

اگر منکر را هم بزنیم، عقلاً کار زشتی است

ریاضت افزود: عقل و منطق حکم می‌کند که من فضای بیش‌تری را آلوده نکنم. اگر می‌توانم آلودگی را از بین ببرم، باید این کار را انجام دهم، اما اگر نمی‌توانم و شروع به هم زدن و پخش کردن آن کنم، عقلاً کار قبیح و زشتی را انجام داده‌ام. به خاطر همین اشاعه فحشاء و منکر از خود آن بزرگ‌تر است، زیرا این حکم عقل و منطق است.

وی افزود: طبق قاعده «کلما حکم به الشرع حکم به العقل» چون عقل این کار را رد می‌کند، شرع هم آن را رد کرده است.

افشای فحشاء موجب ناامیدی و بی‌انگیزگی در جامعه می‌شود

ریاضت با بیان اینکه ما به هیچ عنوان نمی‌توانیم منکر را باز کنیم و افشاگری کنیم، تصریح کرد: برخی می‌گویند دانستن حق مردم است؛ بله می‌پذیریم، اما این مربوط به موضوعات عمومی است. به طور مثال در استفاده از بیت‌المال اگر کسی دزدی کرد، امیرالمومنین(ع) می‌فرماید او را مشهور کنید، سرش را بتراشید و در نماز جمعه بچرخانید؛ زیرا به بیت‌المال مسلمانان تعرض کرده است. اما در امور شخصی و خانوادگی، اگر فردی دچار منکر شد و ما آن را علنی کنیم و پرده آبرویش را بدریم، جامعه را دچار ناامیدی و بی‌انگیزگی کرده‌ایم.

این کارشناس دینی ادامه داد: مهم‌ترین پیامد این افشاگری، ایجاد سوءظن میان مسلمانان است. عدم حسن ظن در جامعه ایجاد می‌شود و بی‌اعتمادی ساری و جاری می‌شود. بالاخره هر باغچه‌ و گلستانی را بیل بزنیم، در آن کرم و حیوانات موذی پیدا می‌شود. افرادی که دست به افشاگری و هتک آبروی دیگران می‌زنند، اگر پرده از کارهایشان برداشته شود، هیچ مشکلی ندارند؟

حرمت مؤمن از کعبه بزرگ‌تر است

وی تصریح کرد: امیرالمومنین(ع) می‌فرماید: «لَو تَکاشَفتُم ما تَدافَنتُم؛ اگر از درونِ همدیگر آگاه مى‌شدید، یکدیگر را دفن نمى‌کردید.» یعنی اگر پرده آبروی افراد را کنار بزنید، روزی پرده از اعمال شما هم کنار می‌رود و افراد به هم اعتماد پیدا نمی‌کنند و حاضر نمی‌شوند، یکدیگر را حتی دفن کنند.

ریاضت با بیان اینکه ما نمی‌توانیم به منکرات به بهانه افشاگری دامن بزنیم، گفت: پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «اَلْمُؤْمِنُ أَعْظَمُ حُرْمَةً مِنَ اَلْکَعْبَةِ؛ حرمت مؤمن از کعبه بزرگ‌تر است» ان شاء‌الله خداوند به حرمت ماه محرم و برکت مجالس اهل بیت(ع) این معرفت را به ما دهد که با شارع مقدس و سنجه دین به خودشناسی بپردازیم و دیگران را قضاوت نکنیم و کار غیرعقلی و غیرشرعی اشاعه منکر و افشاگری منکر دیگران را انجام ندهیم و بی‌محابا اسرار مردم را فاش نکنیم و پرده آبروی مردم را بالا نزنیم؛ زیرا خداوند ستار العیوب است و اگر کسی آبروی افراد را ببرد به تعبیر روایت با خدا به دشمنی پرداخته است و کشّاف‌العیوب می‌شویم.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: محمود ریاضت ماه محرم قرآن افشاگری دین اسلام فحشا شارع مقدس بزرگ تر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۴۳۶۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درس اخلاق | چرا باید صابر باشیم؟

مرحوم آیت الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع «صبر در روایات و کلام اساتید اخلاق همراه با بررسی مفاهیم، آثار، نتایج و اقسام آن» پرداختند که متن آن بدین شرح است:

مؤمنین نشانه هایی دارند که امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: «صَبَروا اَیّاماً قَصیرة اَعْقَبَتْهُم راحَةٌ طَویلَةً، تِجارَةٌ مُرْبِحةٌ یَسِّرها لَهُم رَبُّهُم/ ایام کوتاهی در مشکلات و سختی‌ها صبر می کنند نتیجه این صبر راحتی بسیار طولانی است چند صباحی بر مشکلات صبر می کنند در عوض راحتی طولانی نصیبشان شود این تجارتی پرسود است».

در قرآن هفتاد و دو بار کلمه صبر و مشتقات آن آمده است.

بعضی از بزرگان اخلاق گفته‌اند: «الصبرُ ضدُ الجزع/ صبر ضد شکایت کردن است».

صبر کردن یعنی تحمل کردن، به این صورت که نباید شکایت و ناراحتی و بدبینی داشته باشد و حتی در زبان نباید شکایت از خدا کند یا چیزی بر خلاف رضای خدا بگوید. معنای دیگری که کرده‌اند این است که «هو اضطرابُها فیحبس لسانَه»، یعنی این که مضطرب نیست که بر خلاف رضای خدا حرف بزند.

المقدرُ کائن، پیشامد آمدنی است و نمی شود جلویش را بگیریم، پس تحمل کنیم و صابر باشیم. معنای دیگر این است که «مقاومةُ النفس عن الهوی»، یعنی تابع هوا و هوس خود نباشد که هر کاری خواست بکند.

بعضی از بزرگان اخلاق گفته اند که اگر در برابر مشکلات فقط زبان خود را کنترل کنی و در دل ناراضی باشی این مقام تائبین است، اگر زبان را کنترل کنی و راضی به رضای خدا باشی این مقام زاهدین است، اگر زبان را کنترل کنی و نه تنها قلباً راضی باشی بلکه خوشحال باشی که خدا این چنین برای تو رقم زد این درجه محبین است.

در این زمینه روایتی است که حضرت عیسی علی نبینا وآله علیه وعلیه السلام عرض کرد: پروردگارا آیا کسی در امت من هست که در مرتبه من باشد؟ ندا آمد بله پیرزنی در بیابان هست، حضرت رفت به سوی این پیرزن و دید در یک اتاق خرابه ای زندگی می کند که روی یک پلاس کهنه است و بدنش مریض و فرتوت و نابیناست و مشغول ذکر الحمدلله علی نعمائه و الشکر علی آلائه است. به معنی حمد و سپاس خدایی را سزاست که این همه نعمت به من داده است. حضرت عیسی علیه السلام فرمود: السلام علیک یا أمة الله، پیرزن گفت: وعلیک السلام یا روح الله، حضرت فرمود: چه کسی مرا به تو معرفی کرد؟ پیرزن گفت: همان کسی که مرا به تو معرفی کرد، حضرت فرمود: بر کدام نعمت این چنین شکر می کنی؟ پیرزن گفت: خدا به قدری به من نعمت

داده است که به احدی نداده است، حضرت فرمود کدام نعمت؟ گفت: بدنی به من داده است که بر بلا صابر است و زبانی داده که شکر او را دائماً می کنم و قلبی داده که همیشه متوجه خداست.

بعضی اگر کمی درآمد کمتری نسبت به گذشته داشته باشند بی تابی و گلایه و شکایت از خدا و روزگار می کنند، کمی هم صبر کن چون خدا کسی را بدون رزق و روزی نمی گذارد، این همه خدا مخلوق دارد و روزی همه را هم می دهد، حضرت صادق علیه‌السلام فرمودند: «مَن اُبْتُلیَ مِنَ اَلْمُؤْمِنینَ بِبَلاَءٍ فَصَبَرَ عَلَیْهِ کانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ أَلْفِ شَهِیدٍ/ مومنینی که مبتلا به بلایی می شوند اگر صبر کنند خدا اجر هزار شهید برای او می نویسد».

صبر در روایات سه قسم است که خلاصه اش را بیان می کنم:

اول صبر بر مصائب: اگر در این جا صبر کند و لب به شکایت نگشاید در این صورت خداوند سیصد درجه در بهشت به او عنایت کند.

دوم صبر بر طاعت: مثلاً در ماه مبارک در هوای گرم روزه می گیرد و بر طاعت خدا علی رغم سختی‌‎ها صابر است در اسن صورت خداوند در بهشت به او ششصد درجه عنایت کند.

سوم صبر بر شهوت جنسی: مثل جوانی که چشم خود را از دیدن نا محرم حفظ کند، وقتی در خیابان صحنه‌ای شهوت انگیز وجود دارد سرش را پایین می اندازد در این صورت خدا هم حوری در بهشت به او تزویج خواهد کرد، غریزه جنسی خود را کنترل می کند و خداوند نهصد درجه در بهشت به او عنایت کند.